[7] Mój chłopak jest gejem! - Hello My Love

W tym miejscu pragnę podziękować przewspaniałej Tsuki za to, że zmusiła mnie do obejrzenia niżej opisanego tytułu. Niech Bóg ci to w dzieciach wynagrodzi!

            Jakiś czas temu pisałam, że pod żadnym pozorem nie jestem yaoistką. Cóż, ten film… kompletnie nie zmienił mojego nastawienia do tego tematu, ale pokazał mi naprawdę ciekawą i poruszającą historię o poznawaniu samego siebie.

            Ho-Jung jest prezenterką radiową, cierpliwie czekającą na swojego chłopaka, aż ten wróci ze studiów w Paryżu. Bardzo dobrze dogaduje się z jego rodzicami, właściwie wszyscy oczekują, że niebawem oświadczy się Ho-Jung. No i w końcu wraca. Jednakże nie sam – wraz z nim do Korei przylatuje Dong-

Hwa, który w Paryżu był jego współlokatorem i z którym teraz zamierza wspólnie otworzyć restaurację. Ale to by było trochę dziwne (i bądź, co bądź nudne), gdyby wszystko się tak szczęśliwie ułożyło, nie? Won-Jae nie oświadcza się Ho-Jung, a ta przyłapuje jego i Dong-Hwę na czymś, co bynajmniej nie da się nazwać okazywaniem przyjacielskich uczuć dwóch mężczyzn.

            I tu zaczyna się główna fabuła – to jak bohaterowie radzą sobie w zaistniałej sytuacji, uczucia, które nimi targają, godzenie się z własną naturą. Jednym słowem: dużo, bardzo dużo problemów i trzy osoby, które muszą się z nimi wspólnie uporać. Należy też wspomnieć, że scen, w których Won-Jae i Dong-Hwa otwarcie pokazują swoje uczucia jest niewiele, a właściwie… tylko jedna, zaś świat ukazany w filmie nie jest wyidealizowany – bohaterowie nie są otoczeni zewsząd gejami, a także homoseksualizm nie jest czymś na porządku dziennym i nie wszyscy to automatycznie akceptują. Może się to wydawać normalne, jednak dla mnie to ogromny plus – nie wiem, czy słusznie, ale zawsze wydawało mi się, że w większości serii yaoi tak to właśnie wygląda.

            Akcja filmu idzie równym tempem, bez żadnych zastojów i z paroma plot twistami – jest to

obyczajówka, a więc wszyscy fani wartkiej akcji się znudzą, jednakże wielbicielom prozy życia na pewno się to spodoba. Dla nich film na sto procent nie będzie nużący.

            Aktorzy bardzo dobrze odegrali powierzone im role: wszystko było naturalne, zero sztuczności czy wymuszania. Jo An świetnie przekazała uczucia i myśli Ho-Jung, która swoją drogą ani razu nie wydała mi się denerwująca, a nawet ją polubiłam. Oh Min-Seok jako Won-Jae także odwalił kawał dobrej roboty – jego postać była ciekawa i trudno z nim nie sympatyzować. Nie został on pokazany w świetle „tego złego, który zdradził swoją wspaniałą dziewczynę z facetem”, poznajemy go jako osobę, która dopiero niedawno dowiedziała się, kim jest i ciągle próbuje to zaakceptować. Ryu Sang-Wok w żadnym wypadku nie odstaje od wcześniejszej dwójki – postać przez niego odgrywana (to jest Dong-Hwa) tak naprawdę nie wywołuje większych uczuć czy refleksji, ale zdecydowanie da się go lubić. No i nie jest sztuczny. Na wspomnienie zasługuje również Yang Eun-Yong, która wcieliła się w Jin-Young – kolejna ciekawa, aczkolwiek bardzo poboczna postać.

            Jednak mimo wszystko współczuję Oh Min-Seok’owi i Ryu Sang-Wok’owi tej jednej sceny, którą musieli odegrać.

            Muzyki właściwie kompletnie nie pamiętam, a więc myślę, że mogę ją spokojnie uznać za po prostu zwyczajną. Ani się nie wybijała, ani nie raniła uszu – po prostu sobie była, zapewne dopełniając niektóre sceny.

            No więc tak: Hello My Love mogę polecić przede wszystkim dziewczynom, yaoistkom, które mają ochotę obejrzeć coś poważniejszego. Z kolei wątpię, że spodoba się to chłopakom – mimo wszystko jest to film o gejach. Niemniej jednak, zdecydowanie warto zahaczyć o ten tytuł; mnie osobiście poruszył, a zakończenie jest świetne. Zaczynając Hello My Love spodziewałam się raczej komedii, lekkiej i względnie dobrej – dostałam wzruszający dramat z masą feelsów. Naprawdę warte obejrzenia.

            Informacje:

            Produkcja: Choi Seung-Ho

            Reżyseria: Kim Aaron

            Scenariusz: Kim Aaron, Kim Eun-Joo, Kim Ji-Eun

            Rok emisji: 2009

            Ilość odcinków: film pełnometrażowy (95 minut)

            Gatunki: dramat, shounen-ai, okruchy życia

            Fabuła: 8/10

            Bohaterowie: 8/10

            Gra aktorska: 9/10

            Muzyka: 6/10

            Ocena ogólna: 8/10

Ostatnio ciężko idzie mi pisanie czegokolwiek, nad czym mocno ubolewam, ale dobra, udało się xD Za niedługo powinna się pojawić relacja z obozu, na którym byłam - minął już tydzień, a ja myślami wciąż w Zieleńcu xd 

Swoją drogą... czy tylko ja mam takie problemy z koreańskimi nazwiskami? -,- To jest strasznie trudne! xd